Ναός Αγίας Παρασκευής Αστροχώρι Άρτας

[ΑΛΚΗΣ]

Σύμφωνα με πληροφορίες, το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής το είχαν κτί­σει καλόγεροι στα παλιά χρόνια και το χρησιμοποιούσαν ως προσευχητήριο. Αλ­λά, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Στα πολύ παλιά χρόνια, στη θέση Μονάστρα του οικισμού Ξηρόκαμπος, ήταν δυο μοναστήρια. Το ένα από αυτά ήταν αφιερωμένο στη μνήμη του Αγίου Γεωρ­γίου, το δε άλλο στη μνήμη του Αγίου Νικολάου. Ερείπια των μοναστηριών αυ­τών υπάρχουν ακόμα σήμερα και γι' αυτό η τοποθεσία λέγεται Μονάστρα.

Τα μοναστήρια αυτά ήταν πολύ πλούσια και είχαν αρκετή κτηνοτροφία. Μόλις ερχόταν η άνοιξη, οι καλόγεροι ανέβαζαν τα κοπάδια επάνω στο βουνό και για να μην ανεβοκατεβαίνουν στο μοναστήρι να προσευχηθούν, είχαν κτίσει ένα εκ­κλησάκι ακριβώς στο σημείο που συνορεύουν τα χωριά Αστροχώρι - Διχομοίρι και Ρετσιανά

Το εκκλησάκι αυτό ήταν αφιερωμένο στη μνή­μη της Αγίας Παρασκευής, που γιορτάζει στις 26 Ιουλίου και το χρησιμοποιού­σαν οι καλόγεροι ως προσευχητήριο, στη διάρκεια του καλοκαιριού.

Σημειώνεται ότι τις πρωινές ακολουθίες οι καλόγεροι τις διάβαζαν στο εκκλη­σάκι του Προφήτη Ηλία που ήταν επάνω στην κορυφή του βουνού Αστρί.

Δυστυχώς, το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής δεν άντεξε στο βάρος των αιώνων και κατέρρευσε. Μέσα στα ερείπια του υπήρχε μόνον το εικόνισμα της Αγίας. Τίποτα άλλο.

Σύμφωνα με άλλες πληροφορίες, το 19ο αιώνα, είχε εμφανιστεί στο Αστροχώρι μια φοβερή επιδημική αρρώστια από την οποία πέθαναν πολλά άτομα. Αρχι­νά οι άνθρωποι νόμισαν ότι επρόκειτο για επιδημία γρίπης, βαριάς μορφής· επει­δή όμως τα κρούσματα ήταν πολλά και η ασθένεια εκείνων που πέθαναν υπήρξε σύντομη, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι δεν πρόκειται για γρίπη, αλλά για κάποια άλλη βαρύτατη λοιμώδη αρρώστια που θέριζε συνέχεια. Επιστήμονες για­τροί δεν υπήρχαν στην περιοχή μας, ούτε φάρμακα. Τα γιατροσόφια που σκαρ­φίζονταν οι γριές και τα μαντζούνια που χορηγούσαν οι πρακτικοί "γιατροί" στάθηκαν ανίσχυρα να αντιμετωπίσουν τη θανατηφόρα αρρώστια. Για να γλιτώσουν οι άνθρωποι απ' αυτήν, στράφηκαν τότε προς την Αγία Παρασκευή και την πα­ρακάλεσαν να διώξει μακριά απ' αυτούς το κακό.

Μάλιστα, για να δείξουν τη μεγάλη πίστη τους στην, Αγία, αποφάσισαν να κτίσουν το εκκλησάκι της μέσα σε μια ημέρα και να γίνει λειτουργία μέσα σ' αυτό, ίδια ημέρα.

Συγκεντρώθηκαν, λοιπόν, άντρες και γυναίκες το πρωί, χαράματα επάνω στον Πύργο, χωρίστηκαν σε συνεργεία και άρχισαν τις εργασίες αμέσως. Άλλοι έσκαβαν τα θεμέλια επάνω στα ερείπια της παλιάς εκκλησίας, άλλοι κουβαλούσαν τις πέτρες, άλλοι το νερό, άλλοι έφτιαχναν τη λάσπη, άλλοι έκοβαν την ξυλεία, άλλοι τη μετέφεραν, άλλοι κουβαλούσαν τις πλάκες για να το σκεπάσουν, ο μαραγκός έφτιαχνε την πόρτα και οι μαστόροι στο μεταξύ έκτιζαν ασταμάτητα.

Το σούρουπο τους βρήκε με το εκκλησάκι έτοιμο. Ο παπάς μπήκε μέσα σ' αυ­τό και άρχισε η ολονύχτια λειτουργία, την οποία παρακολούθησαν όλοι οι χωρια­νοί μικροί μεγάλοι.

Λέγεται ότι, από την άλλη κιόλας ημέρα, οι θάνατοι σταμάτησαν. Οι άρρωστοι άρχισαν να αναρρώνουν και η θανατηφόρα αρρώστια παρουσίασε ύφεση, μέχρι που εξέλιπε εντελώς.

Το λασπόκτιστο εκείνο εκκλησάκι, δαρμένο από τις καταιγίδες και τους δυνα­τούς ανέμους, δεν άντεξε στη φθορά του χρόνου και σωριάστηκε καταγής...

Επάνω στα ερείπια του, οι τσοπαναραίοι έκτισαν αργότερα ένα πρόχειρο ει­κονοστάσι και μέσα σ' αυτό ήταν η εικόνα της Αγίας Παρασκευής.

Εκεί σταματούσε ο κάθε περαστικός, έκανε το σταυρό του, ξεκουραζόταν, ξειδρωνε και κατόπιν συνέχιζε το δρόμο του...

Επάνω στα ερείπια της παλιάς εκκλησίας, το έτος 1958, επί εφημερίου του Ξηροκάμπου παπα - Βαγγέλη Ευθυμίου, ο Δημήτριος Κων/νου Λουτσάρης, από τον Ξηρόκαμπο, έκτισε το σημερινό εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής διαστάσεων, 7,80 μ. μήκους, 3,80 μ. πλάτους και 1,90 μ. ύψους. Δεν έχει τέμπλο ούτε και ταβά­νι, το δάπεδο του είναι από τσιμέντο, η δε πέτρινη τοιχοποιία του διατηρείται σε καλή κατάσταση. Το εκκλησάκι αυτό δεν λειτουργείται σήμερα, γιατί από το έτος 1989 και μετά, η λειτουργία γίνεται στην καινούργια εκκλησία.
Σε απόσταση 9 μέτρων από το εκκλησάκι αυτό, ο παπα - Παύλος Οικονόμου του Δημητρίου, από τον Ξηρόκαμπο Διχομοιρίου, εφημέριος της ενορίας Ξηροκάμπου, με τις άοκνες ενέργειες του, την προσωπική του εργασία και με τις προαιρετικές εισφορές των χριστιανών, έκτισε καινούργια εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, μεγαλύτερη και καλύτερη.



Η ανέγερση της άρχισε το έτος 1988 και, μέχρι και το δάπεδο της, οι εργασί­ες έγιναν από τον εμπειροτέχνη Γεώργιο Ασπρούδη του Σπύρου, από τον Ξηρό­καμπο. Από δε το δάπεδο και επάνω, οι εργασίες συνεχίστηκαν από τον εμπει­ροτέχνη Σοφοκλή Ευθυμίου Σακκά, από το Αστροχώρι.

Η εκκλησία τελείωσε το έτος 1989. Είναι σχήματος ορθογωνίου παραλληλεπι­πέδου, διαστάσεων 10 μ. μήκους, 6 μ. πλάτους και 3,10 μ. ύψους και βρίσκεται σε άριστη κατάσταση.

Ο ακούραστος όμως και δραστήριος παπα - Παύλος Οικονόμου, συνεχίζοντας το μεγάλο έργο του, ασχολείται τώρα με τον καλλωπισμό της, με σκοπό να την κά­μει ακόμα ωραιότερη.

Στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής δωρήθηκαν από το εκκλησιαστικό συμ­βούλιο της Αγίας Βαρβάρας Αστροχωρίου, το παλιό προσκυνητάρι της Αγίας Βαρβάρας, το παλιό αναλόγιο της Αγίας Κυριακής, τέσσερα καντήλια, θυμιατήριο και διάφορα άλλα ιερά σκεύη.

Ειδικότερα στις 26 Ιουλίου, ανήμερα της γιορτής της Αγίας Παρασκευής, το καμπανάκι της εκκλησίας σκορπίζει το χαρμόσυνο ήχο του σ' ολόκληρη την γύρω περιοχή. Την ημέρα αυτή, πολλοί προσκυνητές από το Αστροχώρι, τον Ξηρόκαμπο, τα Ρετσιανά, τη Μεγαλόχαρη και απ' όλα τα γύρω χωριά, πηγαίνουν να πα­ρακολουθήσουν τη Θεία λειτουργία και να ζητήσουν τη βοήθεια της θαυματουρ­γού Αγίας.

Η εκκλησία λειτουργείται την 1η Σεπτεμβρίου (Αρχή της Ινδίκτου), στις 30 Ιουνίου (Σύναξη των 12 Αποστόλων) και στις 26 Ιουλίου, αλλά γίνονται λειτουρ­γίες και ενδιάμεσα, από τους πιστούς χριστιανούς.