Η επιστροφή του συμπεθεριακού

Μέσα σ' αυτή τη συγκινητική ατμόσφαιρα, οι γονείς με δάκρυα στα μάτια ανέβαζαν τη νύφη επάνω στο μουλάρι που περίμενε στη μέση της αυλής. Ακολούθως. οι συμπέθεροι του γαμπρού καβαλίκευαν και εκείνοι τα ζώα τους και όταν όλα ήταν έτοιμα, ο νουνός έδινε το σύνθημα της επιστροφής του συμπεθεριακού για το σπίτι του γαμπρού.
Το μουλάρι που ήταν καβάλα η νύφη το έσερνε από το καπίστρι ένας αδελφός του γαμπρού. Αν δεν υπήρχε αδελφός, το έσερνε ένας από τους στενούς συγγενείς του.
Ακόμα, το συμπεθεριακό, κατά την επιστροφή του, έπρεπε να αλλάξει δρόμο, αν όχι όλον, τουλάχιστο ένα μέρος για να σταυρωθεί ο γάμος.
Η επιστροφή γινόταν με ντουφεκιές και χαρούμενα τραγούδια της αγάπης. Ενδεικτικά και μόνο θα αναφέρω τα παρακάτω:

«Τούτο το, μαύρα μου μάτια, τούτο το καλοκαιράκι,
τούτο το καλοκαιράκι κυνηγούσα ένα πουλάκι,
κυνηγού, μαύρα μου μάτια, κυνηγούσα, προσπαθούσα,
κυνηγούσα, προσπαθούσα να το πιάσω δεν μπορούσα.
Κι έστησα, μαύρα μου μάτια κι έστησα τα ξόβεργά μου
κι έστησα τα ξόβεργά μου κι ήρθε η πέρδικα κοντά μου.
Κι ήρθε κι έ, μαύρα μου μάτια κι ήρθε κι έκατσε στο γόνα
κι ήρθε κι έκατσε στο γόνα σαν πουλί και σαν τρυγόνα».

Όταν το συμπεθεριακό πλησίαζε στο σπίτι του γαμπρού, πήγαινε πρώτα ο συχαριάτης και έπαιρνε τα συχαρίκια από τους γονείς του γαμπρού ότι έρχονται τα νιόπαντρα. Εκείνοι τον κερνούσαν και του έδιναν συχαρίκια για τη χαρούμενη είδηση.