Προλήψεις σχετικά με το γάμο

- Την ημέρα των Βαϊων, η νιόνυμφη έπρεπε να πάει δάφνες στην εκκλησία για να τις μοιράσει ο παπάς στο εκκλησίασμα.
- Στα κουνιάδια της και στα εξαδέλφια του άντρα της μπροστά απο τα μικρά τους ονόματα πρότασσε τιμητικά την προσωνυμία αφέντης π.χ. αφέντ΄Γιώργο, αφέντ΄Γιάνν΄κ.τ.λ. Αντίστοιχα στις κουνιάδες και στις μεγαλύτερες συνυφάδες της, μπροστά απο τα μικρά τους ονόματα, πρότασσε την προσωνυμία κυρά π.χ. κυρά - Λέν΄, κυρά - Όλγα κ.τ.λ.
- τα νιόπαντρα δεν έπρεπε να πηγαίνουν σε ξένα σπίτια γιατί θα τα ¨μάγευαν¨ή θα τα ¨μάτιζαν¨(βάσκαιναν) οι ¨καλοθελητές¨.
- Σαράντα μέρες μετά το γάμο, δεν έπρεπε να παρευρίσκονται σε στέφανα άλλου γάμου, γιατί υπήρχε κίνδυνος να χωρίσουν, έλεγαν.
- Πίστευαν πως μέχρι ένα χρόνο δεν έπρεπε να πάνε σε κηδείες και σε μνημόσυνα, ούτε να φάνε κόλλυβα, γιατί ο χάρος θα έπαιρνε έναν από τους δυο τους.
- Όποιος παντρεύεται το μήνα Μάιο θα χηρέψει γρήγορα, έλεγαν.
- Το δίσεχτο έτος δεν έκαναν γάμο, γιατί τα νιόπαντρα δεν θα έκαναν προκοπή.
- Κατά τους προληπτικούς, γάμος δεν έπρεπε να γίνει κατά τους εξής μήνες: 1) το Μάιο, γιατί τα νιόπαντρα "θα τα μάγευαν", 2) το Θεριστή (Ιούνιο), γιατί "θα τα θέρ'ζ' ου χάρους" και 3) τον Τρυητή (Σεπτέμβριο), γιατί "θα τα τρύγαϊ ου χάρους".
- Αν κατά την ημέρα του γάμου έβρεχε, οι γριές έλεγαν ότι κλαίει η νύφη και πως η βροχή είναι τα δάκρυα της και η συννεφιά είναι η στενοχώρια της.