Οι αρραβώνες

[ΑΛΚΗΣ]

Μετά το θεμέλιωμα της προξενιάς, ο γαμπρός ετοίμαζε τις βέρες και ακολούθως γίνονταν οι αρραβώνες (σύβασμα) στο σπίτι της νύφης, συνήθως Σάββατο βράδυ ή Κυριακή βράδυ, ύστερα βέβαια από συνεννόηση των δυο οικογενειών.
Στο σπίτι της νύφης πήγαινε ο γαμπρός με τους συγγενείς του, όπου τους περίμεναν οι στενοί συγγενείς της νύφης. Εκεί ο πατέρας του γαμπρού, ή ένας πρωτομπάρμπας του (αν δεν ζούσε ο πατέρας του), ή τέλος ένα παιδί που είχε τους γονείς του στη ζωή, έβαζε τις βέρες επάνω σε ένα εικόνισμα ή τις σταύρωνε τρεις φορές και στη συνέχεια τις περνούσε στα δάχτυλα του γαμπρού και της νύφης.
Όλοι οι παρευρισκόμενοι εύχονταν τότε στο γαμπρό και στη νύφη "καλά στέφανα", στους ανύπαντρους εύχονταν "και στα δικά σας", ενώ στους παντρεμένους έλεγαν "στων παιδιών σας", κ.λ.π.
Ακολούθως, η νύφη σερβίριζε πιοτά, γλυκά και μεζέδες, αρχίζοντας πρώτα από τους συγγενείς του γαμπρού και κατόπιν το 'ριχναν στο φαγοπότι, στα τραγούδια και στο ντουφεκίδι μέσα σε μια ατμόσφαιρα χαράς και ευθυμίας.
Στις σχέσεις των αρραβωνιασμένων υπήρχε μεγάλη αυστηρότητα. Ο γαμπρός στα παλιά χρόνια δεν μπορούσε να πάει στο σπίτι της αρραβωνιαστικιάς του όποτε αυτός ήθελε. Έπρεπε να ξέρουν οι συγγενείς της νύφης πότε θα πάει, για να μη βρεθούν ανέτοιμοι και ντροπιαστούν.
Ας σημειωθεί ότι ο γαμπρός δεν πήγαινε ποτέ μόνος του στο σπίτι της αρραβωνιαστικιάς του, αλλά με συγγενείς του και ιδίως με την μάνα του ή την αδελφή του, για να ιδούν την νοικοκυροσύνη της νύφης.
Οι δυο οικογένειες ήταν αγαπημένες μεταξύ τους και αλληλοβοηθιούνταν στις γεωργοκτηνοτροφικές τους εργασίες.
Μάλιστα, στις 27 Σεπτεμβρίου, τα "αρραβωνιασμένα" συνοδευόμενα πάντα από τους δικούς τους ("σωματοφύλακες"), πήγαιναν στο μ(ου)χούστι* της Άρτας, όπου η νύφη συμπλήρωνε τις ελλείψεις της προίκας της.

* παζάρι εμποροπανήγυρη και ζωοπανήγυρη που γίνεται κάθε χρόνο στην Άρτα