Το συμπεθεριό πηγαίνοντας για τη νύφη

[ΑΛΚΗΣ]

Όταν όλα ήταν έτοιμα, ο νουνός έδινε το σύνθημα της εκκινήσεως του συμπεθεριακού, η οποία γινόταν με ντουφεκιές και ευχές από εκείνους που έμειναν πίσω, "ώρα καλή", "καλά στέφανα" κ.λ.π.
Μπροστά πήγαιναν οι οργανοπαίχτες και ακολουθούσαν οι πεζοί. Αν η νύφη ήταν από το ίδιο χωριό, πήγαιναν πολλοί με τα πόδια και πίσω έμειναν οι γονείς του γαμπρού, οι μάγειροι, οι γέροι, οι γριές και τα μικρά παιδιά. Όταν όμως η νύφη ήταν από μακρινό μέρος, λίγοι ήταν εκείνοι που πήγαιναν πεζοί. Μετά από τους πεζούς πήγαιναν οι καβαλάρηδες, με επικεφαλής το νουνό, πίσω ο γαμπρός, ύστερα μια συμπεθέρα, αδελφή ή εξαδέλφη του γαμπρού και, κατόπιν, όλοι οι άλλοι συγγενείς και φίλοι.
Ας σημειωθεί ότι όσο πιο πολλοί ήταν οι καβαλάρηδες, τόσο πιο πολύ επιβλητικό ήταν το συμπεθεριακό.
Σε όλον το δρόμο και, ιδιαίτερα, όταν περνούσαν μέσα από χωριά και συνοικισμούς, τραγουδούσαν ωραία τραγούδια της αγάπης και ντουφεκούσαν στον αέρα.
Γυναίκες και άντρες έβγαιναν τότε στα πορτοπαράθυρα ή έξω στην αυλή του σπιτιού τους και έσπερναν με ρύζι το συμπεθεριακό.
Όταν οι συμπέθεροι έφταναν κοντά στη νύφη τραγουδούσαν:

«Ξύπνα περδικομάτα μου κι ήρθα στο μαχαλά σου,
χρυσά πλεξούδια σού' φερα να πλέξεις τα μαλλιά σου.
- Σαν ήρθες καλωσόρισες κι ας έκαμες και κόπο,
ήρθες και μας ομόρφυνες και τον δικό μας τόπο
κι εγώ τον κόπο πού' καμες διπλά θα στον πληρώσω...»