Το κανίσκι του νουνού

Κοντά στα ξημερώματα οι υπηρέτες του γάμου έφερναν το κανίσκι του νουνού. Στον καθέναν από τους συμπεθέρους έδιναν μια φέτα ψωμί (κουλούρα), μια μερίδα ψητό κρέας από το σφάγιο που είχε φέρει ο νουνός και ένα ποτήρι κρασί.
Ένας ένας που έπαιρνε το ποτήρι, σηκωνόταν όρθιος και έλεγε τις παρακάτω ευχές, οι οποίες ήταν περίπου οι ίδιες από όλους.
"......Να σου ζήσουν κυρ νουνέ τ' αναδεχτούδια και σε άλλα με υγεία με ζωή
τα στέφανα και καλή προκοπή τα νιόπαντρα στις χαρές σας οι ανύπαντροι και στων παιδιών σας οι παντρεμένοι.....".
Όταν τελείωναν όλοι, ύψωνε και ο νουνός το ποτήρι του, έπινε στην υγεία όλων και έλεγε και αυτός τις ίδιες περίπου ευχές, που είπαν και οι άλλοι.
Ακολούθως, τα βιολιά έπαιζαν και όλοι μαζί τραγουδούσαν το τραγούδι του νουνού.

«Κάτω στο δαφνοπόταμο οπούναι οι δάφνες οι πολλές,
οι νεραντζιές, πορτοκαλιές και οι δασιές τριανταφυλλιές.
Εκεί κάθετ' ο κυρ νουνός με τ' αναδεχτούδια του
και πελεκάει το μάρμαρο να βγάλ' αθάνατο νερό,
να πιουν τ' αναδεχτούδια του, ποτέ να μην πεθάνουν.
Τ' ακούς, τ' ακούς βρε κυρ νουνέ,
τι λένε για τ' αναδεχτούδια σου.
Γι' άπλωσε στην τσεπούλα σου και βγάλε τη σακούλα σου
και βγάλε γρόσια και φλουριά, για να κεράσεις τα βιολιά».

Και ενώ το τραγούδι συνεχιζόταν, ο νουνός κερνούσε τα βιολιά, τα νιόγαμπρα στέκονταν όρθια και η νύφη προσκυνούσε.
Στη συνέχεια οργανοπαίχτες και συμπεθέροι επαινούσαν τα νιόγαμπρα με το τραγούδι:

«....Σ΄ όσους γάμους κι αν επήγα, τέτοια νιόγαμπρα δεν είδα,
είν' η νύφη ντουλμπεράκη* κι ο γαμπρός χρυσό πουλάκι,
έχουν μέση κοντυλένια φορεσιά μαλαματένια.......»

Έπειτα η νύφη έβγαζε το νυφικό της και φορούσε άλλο φόρεμα. Ακολούθως, κερνούσε καφέ και γλυκό όλους τους καλεσμένους και εκείνοι της έβαζαν χρήματα μέσα στο πιατέλο.
Στο μεταξύ το γλέντι συνεχιζόταν με το τραγούδι:

«Τώρα την αυγή, τώρα σιμά να φέξει,
τώρα τα πουλιά, τώρα τα χελιδόνια,
τώρα οι πέρδικες σνχνολαλούν και λένε:
- Ξύπνα αφέντη μου, ξύπνα γλυκό μου ταίρι,
ξύπνα κι έφεξε, ξύπνα και πήρε η μέρα,
ξύπνα φίλησε δυο μάτια λιγωμένα
κι άσπρονε λαιμό......

Τη Δευτέρα το πρωί, η νύφη, βοηθούμενη και από τις κουνιάδες της, ξεδίπλωνε τα προικιά της να τα ιδούν οι καλεσμένοι. Εκείνοι της εύχονταν για άλλη μια φορά "καλή προκοπή με γιους και θυγατέρες" και ένας ένας έφευγαν. Στο σπίτι έμειναν μόνον οι νουνοί και οι στενοί συγγενείς. Στον καθέναν που έφευγε, τα πεθερικά της νύφης του έβαζαν μέσα στον τροβά μια φέτα κουλούρα και ένα κομμάτι ψητό κρέας ή γλυκά, έτσι σαν φίλεμα για να μην φύγει με τον τροβά άδειο.
Στη συνέχεια η νύφη έζωνε (έδινε τα δώρα της) το νουνό, τη νουνά, τον παρακούμπαρο, τα πεθερικά της, τους κουνιάδους και τις κουνιάδες της, καθώς και τους στενούς συγγενείς του γαμπρού, σύμφωνα με τις οδηγίες που της έδιναν τα πεθερικά της.
Συνήθως τα ζώσματα (δώρα) ήταν κουβέρτες, πουκάμισα, πετσέτες, τσουρά¬πια, ποδιές, τροβάδες, μαξιλαροθήκες, σκέπες (κεφαλομάντιλα γυναικεία) και χειρομάντιλα από άποψη δε ποιότητας και ποσότητας ήταν ανάλογα με την οικονομική κατάσταση της οικογένειας της νύφης.
Πρώτα πρώτα, η νύφη έζωνε το νουνό με μια κουβέρτα πλουμιστή, πουκάμισο, πετσέτα, κάλτσες παζαρίσιες και χειρομάντιλο, γιατί ο νουνός έκανε πολλά έξοδα στο γάμο.
Στον πεθερό της η νύφη έδινε μια φλοκάτη και σύμφωνα με το έθιμο έστελνε και ένα ζευγάρι παπούτσια στη νουνά που την βάφτισε, γιατί θεωρούνταν δεύτερη μάνα της.
Μετά τα ζώσματα έφευγαν οι νουνοί από το σπίτι του γαμπρού και της νύφης και στο σημείο αυτό ο γάμος τελείωνε.
Τους νουνούς τους ξεπροβόδιζαν τα νιόπαντρα, οι γονείς τους και οι στενοί συγγενείς τους με χαρές και με ευχές.
Ο νουνός τους αποχαιρετούσε όλους και στα νιόπαντρα ευχόταν "καλή προ¬κοπή και καλούς απογόνους", η δε νύφη έσκυβε και του φιλούσε το χέρι.

* ντουλμπεράκη (η): ελκυστική, όμορφη. Η λέξη είναι τουρκική: dilbor (= θελκτικό).