Η βάφτιση

Όταν το παιδί έφτανε στην ηλικία που έπρεπε να βαφτιστεί οι γονείς ειδοποιούσαν το νουνό και τη νουνά. Πάντα το πρώτο παιδί του ζευγαριού το βάφτιζαν αυτοί που είχαν στεφανώσει και τους γονείς του. Η βάφτιση γινόταν ή στην εκκλησία του χωριού ή στο σπίτι. Υπάρχει ένα στιχάκι σχετικό μ’ αυτή:

«ο κουμπάρος κι η κουμπάρα
κάθονταν μαζί αντάμα,
το παιδί για να βαφτίσουν
και για να το σεργιανίσουν».


Το παιδί αν ήταν αγόρι έπαιρνε το όνομα του παππού του, ενώ το κορίτσι της γιαγιάς του, πολλές φορές όμως ο νουνός ή η νουνά, έδιναν στο παιδί όποιο όνομα ήθελαν αυτοί.

Η μάνα του παιδιού δεν παρευρίσκονταν στη βάφτιση. Όταν ο νουνός χάριζε το όνομα στο μωρό ένα παιδί έτρεχε να της το ανακοινώσει. Η μάνα του έδινε τότε ένα νόμισμα για τη χαρούμενη είδηση. Ο νουνός χάριζε στο μωρό ένα Σταυρό και ένα πουκάμισο άσπρο. Το παιδί έτρεφε γι’ αυτόν αγάπη και σεβασμό που κρατούσαν για όλη του τη ζωή.

Πηγή Δημοσίευσης