Οι προξενητάδες

Στα παλιά χρόνια, τα ήθη των ανθρώπων ήταν πολύ αυστηρά. Οι γονείς δεν άφηναν περιθώρια στα κορίτσια τους για γνωριμίες και ερωτικές σχέσεις. Φοβούνταν μήπως βγει το κακό όνομα. Φοβούνταν το κουτσομπολιό, το ρεζίλεμα, "τι θα πει ο κόσμος" έλεγαν. Έτσι, τα πράγματα στο γάμο άρχιζαν κατά κανόνα με τα συνοικέσια, τις προξενιές, όπως συνήθιζαν να τις λένε. Οι προξενητάδες και οι προξενήτρες έδιναν και έπαιρναν. Έμπειροι καθώς ήταν σε αυτά, έκαναν τις προτάσεις, εκθείαζαν τις αρετές του υποψήφιου γαμπρού και της νύφης και άρχιζαν οι κουβέντες. Μερικοί μάλιστα προξενητάδες ήταν τόσο καταφερτζήδες και είχαν τέτοια πειστικότητα, που τελείωναν τα συνοικέσια στο "άψε - σβήσε".
Καλός γαμπρός θεωρούνταν όποιος καταγόταν από καλή οικογένεια- "πάρε άνθρωπο από σπίτι και σκυλί από μαντρί", έλεγαν οι παλιοί. Έπρεπε να είναι έντιμος άντρας, άξιος, όμορφος και να έχει καλή σειρά και προκοπή στο σπίτι του. Συγκεκριμένα, όποιος έφτιαχνε το καλαμπόκι της χρονιάς, θεωρούνταν εκείνα τα χρόνια μεγάλος νοικοκύρης και ήταν περιζήτητος γαμπρός.
Επίσης καλή νύφη θεωρούνταν το κορίτσι, που καταγόταν από καλούς ανθρώπους- "πάρε νύφη από σειρά και σκύλα από κοπάδι", έλεγαν. Έπρεπε να είναι ηθικό, όμορφο, άξιο, νοικοκυρεμένο και να έχει μεγάλη προίκα.
Αφού γίνονταν οι προτάσεις και συγκέντρωναν τις πληροφορίες, οι μεν συγγενείς του γαμπρού για το ποιόν και την προίκα της νύφης, οι δε συγγενείς της νύφης για το ποιόν και την προκοπή του γαμπρού, στη συνέχεια ο γαμπρός με τους δικούς του ανθρώπους πήγαιναν να ιδούν με τα ίδια τους τα μάτια την υποψήφια νύφη και να ακούσουν για την προίκα που διέθετε. Κατόπιν πήγαιναν και οι συγγενείς από την πλευρά της νύφης στο σπίτι του γαμπρού, για να ιδούν τη σειρά του και την προκοπή του και, ή προχωρούσε η προξενιά, ή χάλαγε.