Τα προζύμια

Την Τετάρτη το βράδυ, στο σπίτι του γαμπρού και την Πέμπτη το βράδυ, στο σπίτι της νύφης, ανάπιαζαν τα προζύμια, στα οποία παρευρίσκονταν μερικοί από τους καλεσμένους.
Στη μέση του σπιτιού ήταν ένα σκαφίδι και δίπλα σ’ αυτό ήταν φρεσκοαλεσμένο αλεύρι σιταρίσιο, μια σίτα, αλάτι και νερό.
Τρία αγόρια, ή δύο και ένα κορίτσι, που ζούσαν οι γονείς τους, κοσκίνιζαν το αλεύρι, οι δε παρευρισκόμενοι έλεγαν ευχές ¨καλορίζικα¨, ¨καλά στέφανα¨ κ.λ.π. έριχναν κέρματα μέσα στο σκαφίδι για τα παιδιά και τραγουδούσαν:
«Πυκνά – πυκνά είν΄ τα κόσκινα κι αφράτα τα προζύμια…»
Ταυτόχρονα, οι προσκεκλημένοι αλεύρωναν και το γαμπρό (ή τη νύφη), για να ασπρίσει και να γεράσει.
Κατόπιν τα παιδιά έριχναν μέσα στο κοσκινισμένο αλεύρι το αλάτι και το νερό, τα ανακάτευαν με ξύλινες κουτάλες και με το γινωμένο προζύμι ζύμωναν αργότερα οι γυναίκες τις κουλούρες του γάμου.